ఆమె పేరు కాంచన. ప్రైమరీ న్కూల్లో మేమిద్దరం పక్కపక్కనే కూర్చునే వాళ్లం. ఆమె ఇంటి వెనుక వటారంలోని ఒక ఇంట్లో ఉండేవాళ్లం. నేను ఐదవ తరగతిలో ఉండగా మా నాన్నగారికి ట్రాన్స్ఫర్ కావటంతో మేము మైనూర్కు వెళ్లిపోయాం. నేను తప్పకుండా తిరిగివస్తానని కాంచనకు ప్రమాణం చేశాను. నాకిప్పుడు డెబ్బయి రెండేళ్లు, అమెకు ఇచ్చిన మాట నిలబెట్టుకోవడానికి వచ్చాను.” –

అని చెప్పిన రావుగారు తన మాట నిలబెట్టుకున్నాడా? కాంచనని, తను ముద్దుగా పిలుచుకునే కాంచీని కలుసుకున్నాడా? ఒకవేళ కలుసుకుంటే, తనతో ఏమని చెప్పాడు? గడచిన ఆరు దశాబ్దాల్లో కనీసం ఒక్కసారైనా ఆమెను కలవనందుకు ఏమని సమాధానం చెప్పాడు?